اثرات موضعی و سراسری ناپایداری حاد مچ پا بر تعادل پویا با چشم انداز بیومکانیکی

زمینه و هدف : پیچ خوردگی های حاد کناره خارجی مچ پا، از آسیب های شایع در ورزش و فعالیت های روزمره زندگی محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی پاسخ عصبی عضلانی عضلات ثبات دهنده پاسچر ( posture ) به منظور فراهم کردن چشم انداز بیومکانیکی اثرات موضعی و سراسری ناپایداری حاد مچ پا بر تعادل پویا برای پزشکان، در این بیماران است.   روش کار : برنامه آزمایشی گاری- وزنه با شبیه سازی افتادن، با مطالعه روی شدت فعالیت الکترومیوگرافی emg ( electromyography ) چهار عضله ثبات دهنده پاسچر شامل؛ ساقی قدامی ( tibialis anterior: ta ) ، دوقلوی میانی ( medialis gastrocnemius: mg )، پهن میانی ( vastus medialis: vm ) و راست کننده ستون فقرات در ناحیه سوم کمری ( erector spinae: l3 )، هنگام بروز شتاب ناگهانی در سطح اتکاء روی دو سمت درگیر و غیر درگیر بدن به دو جهت روبه جلو و عقب انجام گرفت. مطالعه بر روی 19 مرد بزرگسال در دو گروه؛ (9 فرد مبتلا به پیچ خوردگی حاد کناره خارجی مچ پا ( las (lateral ankle sprain) )؛ با میانگین سنی؛ 03/2 ± 9/23سال و 10 فرد سالم با میانگین سنی؛ 20/3 ± 4/26 سال) انجام شد. داده های emg به روش تحلیل واریانس چندگانه و تحلیل عاملی 4×2×2 مورد تحلیل و ارزیابی قرارگرفت.   یافته ها : فعالیت emgta راست و چپ در شتاب به جلو، به طور معنی داری در گروه las حاد بیش از گروه نرمال بود. فعالیت بالاتر mgr در شتاب رو به عقب، به طور معنی داری در گروه سالم بیش از گروه las بود. فعالیت emg عضلات دو سمت بدن در گروه افراد بیمار متقارن است.   نتیجه گیری : بی ثباتی حاد مچ پا با تغییر بر دستگاه عصبی اسکلتی عضلانی، مکانیسم کنترل تعادلی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد.